Gamato.gr

Αναδημοσίευση άρθρου του Μωυσή Μπουντουρίδη για την υπόθεση καταστολής του Gamato.gr από το Twitlonger.

<<Η υπόθεση της καταστολής του #gamato δείχνει, δυστυχώς, ότι δεν είναι καθόλου καλή η κατάσταση στην "αριστερά" σε σχέση με την ελευθερία των πραγμάτων (όπως και των ανθρώπων). Ο καπιταλισμός όλο και περισσότερο γίνεται ιδιαίτερα πιο ληστρικός. Η κρίση σαν αποτέλεσμα της ασυδοσίας των τραπεζών και του χρηματοοικονομικού και χρεωστικού τομέα είναι η παγκόσμια πλευρά του θέματος (του θεάματος). Τα κέντρα της παγκόσμιας εξουσίας εκβιάζουν κι υποτάσσουν τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα των θεσμών των κοινωνιών παντού στον κόσμο. Όπως στο επίπεδο αυτό (το μάκρο-επίπεδο που λέμε στην κοινωνιολογία) καμιά χώρα δεν είναι πια ελεύθερη, έτσι και στο μίκρο-επίπεδο της μοριακής-καθημερινής ζωής ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός στερεί την ελευθερία των ανθρώπων. Μετατρέπει τα ελεύθερα όντα σε εξαρτημένους δουλοπάροικους, οι οποίοι εξαναγκάζονται να πληρώνουν τέλη υποταγής μέσα από κάθε χρήση των κοινών πραγμάτων ή αγαθών που κάνουν. Τα πάντα πλέον κατοχειρώνονται σαν να ήταν η ιδιοκτησία του κεφάλαιου, μέσα από πατέντες και χίλιων δυο ειδών δικαιώματα, που αυθαίρετα η εξουσία καταχράται κι απομυζεί από τον κοινό μόχθο της παραγωγής τους. Ένας κοινός μόχθος που ο κόσμος της εργασίας καταβάλει με τόσα βάσανα και στερήσεις μέσα στις παρούσες συνθήκες της εργασιακής ελαστικοποίησης, επισφάλειας, των αποκλεισμών και των αυθαιρεσιών.

Σήμερα, το κεφάλαιο αναπαραγάγει τη δυσοσμία του και πολλαπλασιάζει τον παρασιτισμό του όχι μόνο μέσα από τη συσσώρευση της αντλούμενης υπεραξίας στη σφαίρα της παραγωγής, αλλά όλο και περισσότερο από την εκμετάλλευση των χαρατσιών, των ενοικίων, των κεφαλικών φόρων και των τελών ιδιοκτησίας, που έχουν αυθαίρεται επιβληθεί μέσα στη σφαίρα της βιοπολιτικής αναπαραγωγής, όπως και της διανομής ή και της κυκλοφορίας των αγαθών, στο στοιχειώδες επίπεδο. Ανέκαθεν ο καπιταλισμός λειτουργούσε με την (θεόσταλτη κι αντεστραμμένη) λογική των ιδεολογικών (και φετιχικοποιημένων) σχέσεων του Θεάματος, για να επιβάλλει την εξουσία του αδηφάγου κεφάλαιου της νεκρο-οικονομίας πάνω στην αλλοτριωμένη ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Τώρα ο καπιταλισμός έρχεται, επιπλέον, να διαχειριστεί την (αφύσικη και διαστρεβλωμένη) λογική των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας πάνω στις βιοπολιτικές συνθήκες αναπαραγωγής του οποιουδήποτε κοινού στοιχείου της ζωής, για να επιβάλλει την εξουσία του εφιαλτικού Θεάματος της σάπιας νεκρο-πολιτικής πάνω στην κατακτημένη με μοίριους αγώνες κοινοκτημοσύνη των ζωντανών σχέσεων παραγωγής.

Για μια ακόμη φορά, τα τελευταία χρόνια, η "αριστερά" αποδεικνύεται, στην κυριολεξία, άχρηστη και κατώτερη των περιστάσεων. Αντί να προσπαθεί να συμβάλλει στη σφυρηλάτηση μιας πλατιάς λαϊκής ενότητας, που θα παλεύει για τα κοινά συμφέροντα των καταπιεσμένων και καταφρονεμένων τάξεων, που θα υπερασπίζεται τον κοινό μόχθο της εργασίας και της δημιουργίας, που θα δίνει μάχες για τη χειραφέτηση, για την ελευθερία, για το σπάσιμο των δεσμών της καπιταλιστικής υποταγής, που κρατούν υπόδουλο τον κόσμο της εργασίας, μέσα από επισφάλειες, περικοπές, χρέη και χαράτσια, η "υπαρκτή αριστερά" συνεχίζει να καταναλώνεται σε φιλιππικές διενέξεις μεταξύ αρχηγών και μηχανισμών για το ποιο είδος φωτισμένης "ηγεμονίας" των από πάνω θα διαχειριστεί τη λαϊκή βούληση των από κάτω, σαν οι από κάτω να ήταν μια ακόμη ιδιοκτησία που είχε εκχωρηθεί στο μελαγχολικό θέαμα αυτής της "αριστεράς" των από πάνω.

Απέναντι σε κάθε είδος είτε καπιταλιστικού-συστημικού ή "αριστερού"-αντισυστημικού παρασιτισμού, οι οποιεσδήποτε μορφές αυτοοργανούμενης πειρατείας ή κι αυθόρμητου τσακιτζισμού, όχι μόνο δικαιώνονται, αλλά δείχνουν και το δρόμο της ασυμβίβαστης κι έντιμης χειραφετικής αλήθειας, στην εποχή της κρίσης του καπιταλισμού. >>