GRIOTS_day 3

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αφορά πρώτα το πλήθος και έπειτα το λαό.

Με την βοήθεια των ΜΜΕ οι Έλληνες βρίσκονται σήμερα Τρίτη 9 Δεκεμβρίου σε πλήρη σύγχιση. Δύσκολα καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις που τμήματα του πληθυσμού έχουν εξεγερθεί. Αν εξαιρέσει κανείς αυτούς που επαναλαμβάνουν τις άσχετες συναισθηματολογίες των μίντια, η υπόλοιπη κοινωνία έχει μείνει άφωνη. Κι΄αυτό γιατί  έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιότυπο και καινοφανή διαχωρισμό της κοινωνίας. 

Από τον Hobbes ξέρουμε πως πριν από το κράτος υπάρχουν οι πολλοί και πως μετά την εγκαθίδρυση του κράτους υπάρχει ο λαός ο ένας, αυτός που έχει τάχα μου μια και μοναδική βούληση.Το Ελληνικό κράτος έχει κάποιο καιρό τώρα,  αποσυντεθεί από τα σκάνδαλα, την διαφθορά και τις παγκόσμιες κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει. Η ξαφνική εξέγερση το έχει περιορίσει ακόμα περισσότερο. Ένα κράτος που άλλωστε ποτέ δεν ήταν πραγματικά ισχυρό (σαν εξουσιαστική δομή) με την έννοια των δυτικών Ευρωπαικών κρατών- αλλά μάλλον ένα copy-paste ένα πάτσγουορκ φτηνών απομιμήσεων, ξένων προς αυτό μορφών συγκρότησης εξουσίας . 

Έτσι, έχουμε σήμερα στη κοινωνία από την μια μεριά αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν να εκχωρούν τα φυσικά τους δικαιώματα στον ¨κυρίαρχο¨, κατά συνέπεια και στους κομματικούς σχηματισμούς που συνθέτουν την ΄΄φανερή ΄΄ πολιτική ζωή,  με άλλα λόγια προκειται γι' αυτό που ονομάζουμε λαός . Και από την άλλη το πλήθος που αποτελείται από ανομοιογενή στρώματα περιθωριοποιημένων, νέων, λιγότερο νέων και φυσικά ΄ξένων΄μεταναστών. 

Το Πλήθος λέει ο Βίρνο ΄΄αποστρέφεται την πολιτική ενότητα, εναντιώνεται στην υπακοή, δεν κλείνει συμφωνίες διαρκείας ποτέ δεν φτάνει το status νομικού προσώπου διότι ποτέ δεν εκχωρεί τα φυσικά του δικαιώματα στον κυρίαρχο. Μια εκχώρηση που άλλωστε απαγορεύεται από την ΄φύση΄ του πλήθους, από τον ΄τρόπο ΄υπαρξης του,δηλαδή τον 

πληθυντικό του χαρακτήρα και την δράση του.

Όταν οι πολίτες εξεγείρονται κατά του κράτους είναι το πλήθος κατά του λαού. (Hobbes, De Cive)

Σε μερικές ακραίες περιπτώσεις η ανυπακοή του πλήθους μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μέσα στις ίδιες τις δυνάμεις καταστολής, όπως για παράδειγμα να πέφτουν δακρυγόνα στο χώρο του νεκροταφείου που γίνεται η κηδεία του εφήβου ή στις συγκεντρώσεις των μαθητών.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μεταξύ άλλων παραγόντων, (π.χ διαφθορά, κρατική ανεπάρκεια, έλλειψη υποδομών παρασιτική οικονομία, αλλαγές σύνθεσης πληθυσμού) συνέβη και μια πρωτοφανής συρρίκνωση του κοινωνικά αναγκαίου χρόνου εργασίας, που πήγε χέρι-χέρι με την αύξηση του ωραρίου για όποιον ΄΄ήταν μέσα΄΄και την περιθωριοποίηση 

όσων ΄΄ ήταν έξω΄΄ δηλαδή των πολλών. Οι πιο απελπισμένοι απ΄αυτούς αλλά και οι πιο αποφασισμένοι είναι όσοι βρίσκονται στους δρόμους. Μαζί με τους μαθητές.

Και τελικά, όπου υπάρχει λαός δεν υπάρχει πλήθος, αλλά εκεί που υπάρχει πλήθος δεν υπάρχει λαός.