Networked revolts


Saturday, 7 May 2011
18:00-21:00

Benaki Museum
138 Pireos street

The continuing uprisings spreading across North Africa and the Middle East have been inherently associated with the increasing entanglement of social media, or digital networks in general, with everyday life. The multiple uses of technologies –cell phones, Facebook, twitter, the Internet– by local participants and by global supporters and observers and the counter-measures of blocking access and shutting down communication channels by the toppled or still surviving governments have gained global attention.

The aim of the event is to address questions on the forms, the organisational structures of the revolts and new political possibilities that they have opened up.

Presentations:

- Lina Ben Mhenni Tunisia http://atunisiangirl.blogspot.com/ Awarded the Best Blog by Deutsche Welle

- Tarek Amr Egypt http://twitter.com/#!/gr33ndata

-M.Malek Khadhraoui Tunisia http://nawaat.org/portai

- Akis Gavriilidis Greece

Live streaming of the event at the web site of Konteiner magazine.

Organisation:
Konteiner magazine http://www.konteiner.gr/
and Re-public http://www.re-public.gr/en/?p=4218

Δικτυωμένες Εξεγέρσεις

Οι συνεχιζόμενες εξεγέρσεις που εξαπλώνονται στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή συνδέονται άμεσα με την αυξανόμενη εμπλοκή των κοινωνικών μίντια, ή γενικότερα των ψηφιακών δικτύων, στην καθημερινή ζωή. Οι πολλαπλές χρήσεις των τεχνολογιών- κινητά τηλέφωνα, Facebook, Twitter και Ίντερνετ- από τοπικούς συμμετέχοντες και παγκόσμιους υποστηρικτές και παρατηρητές, όπως και τα αντίμετρα με την απαγόρευση πρόσβασης και το κλείσιμο των διαύλων επικοινωνίας από τις κυβερνήσεις που ανατράπηκαν ή που επιζούν ακόμη, βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής σε παγκόσμιο επίπεδο

Στόχος της εκδήλωσης είναι να συνεχίσει τη συζήτηση για τις μορφές, τις οργανωτικές δομές των εξεγέρσεων και τις νέες πολιτικές δυνατότητες που ανοίγουν.


Ομιλίες:
- Lina Ben Mhenni, Τυνησία (http://atunisiangirl.blogspot.com/)
- Tarek Amr, Αίγυπτος (http://twitter.com/#!/gr33ndata)
- M.Malek Khadhraoui, Τυνησία (http://nawaat.org/portail)
- Άκης Γαβριηλίδης

Τοποθεσία:
Μουσείο Μπενάκη

Πειραιώς 138

Αθήνα

Σάββατο, 7 Μάιος · 6:00 μ.μ. - 9:00 μ.μ.

Διοργάνωση: περιοδικά Κοντέινερ και Re-public

WarGames Networks

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο έκτο τεύχος του περιοδικού Κοντέινερ με αφιέρωμα στα δίκτυα.

Αντίθετα με τις προσδοκίες που ήθελαν το Στρατιωτικό-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα (ΣΒΣ) να εξαφανίζεται με το τέλος του ψυχρού πολέμου, μπροστά σε ένα ολοφώτεινο μέλλον διαρκούς φιλελεύθερης ανάπτυξης και ευημερίας, κάτι τέτοιο φυσικά δεν συνέβη. Απλά αναδιοργανώθηκε. Μάλιστα, οργανώθηκε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά από ποτέ. Μπορεί να πει κανείς πως αν το ΣΒΣ ήταν λίγο –πολύ ορατό και αναγνωρίσιμο κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, σήμερα είναι εντελώς αόρατο παρότι την ίδια στιγμή διατρέχει την καθημερινότητα μας. Κι αυτό, γιατί το ΣΒΣ μεταλλάχθηκε σε Στρατιωτικό-Ψυχαγωγικό Σύμπλεγμα (ΣΨΣ).

Ήδη, το 1998, το συγκρότημα Rage Against the Machine είχε προειδοποιήσει για την όλο και ΄΄πιο λεπτή γραμμή που χώριζε πια τη διασκέδαση από τον πόλεμο΄΄. Ένα χαρακτηριστικό σημάδι αυτής της νέας κατάστασης είναι η διαρκώς αυξανόμενη συνεργασία μεταξύ των στρατών και της βιομηχανίας των videogames, με προεξάρχουσα -αλλά όχι και μοναδική περίπτωση- τις Η.Π.Α. Μαζί, έχουν ΄΄κατασκευάσει΄΄ μια κουλτούρα Νέων Μέσων που σκοπό έχει να προετοιμάζει τους ΄΄νέους Αμερικανούς για εμπόλεμες καταστάσεις΄΄.

Ο λόγος που τα videogames τράβηξαν- σε υπερθετικό βαθμό- το ενδιαφέρον του στρατού είναι απλός. Η ψηφιακές τεχνολογίες των κινητών τηλεφώνων, του Internet και των videogames, διεγείρουν το στοιχείο του παιχνιδιού (play) στις κουλτούρες μας και βοηθούν στην κατασκευή ΄΄παιχνιδιάρικων΄΄ ταυτοτήτων. Αλλά επίσης, συμβάλλουν στην παιχνιδοποίηση του πολιτισμού με τον τρόπο που έχει περιγράψει ο Johan Huizinga . Πράγματι, τα Νέα Μέσα επεκτείνουν την κατανόηση της ταυτότητας μας μέσω των στοιχείων του παιχνιδιού. Όμως, αν βλέπουμε τα videogames σαν παιχνίδι και όχι σαν μύθο ή αφήγηση που διαμορφώνει την ταυτότητα μας, θα πρέπει να δούμε κριτικά τι είναι αυτή η ταυτότητα και πόσο βουτηγμένη είναι στη μιλιταριστική νοοτροπία. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε μέχρι ποιο σημείο η μεταφορά του παιχνιδιού, γίνεται το βασικό μας μέσο κατανόησης του κόσμου, και πως αυτό λειτουργεί μέσα σε μια μιλιταριστική κοινωνία.

Αν ρίξουμε μια ματιά στην παραγωγή war videogames τα τελευταία 15 χρόνια, βλέπουμε πως μέχρι το τέλος των 90’ς, τα σενάρια είχαν μια διπολική αντίληψη του πολέμου και των γεωπολιτικών σχέσεων, του τύπου: Η.Π.Α εναντίον Σοβιετικής Ένωσης ή Κίνας. (Balance of Power, Red Alert κ.τ.λ). Από την 11/9 εμφανίζεται ένα καινούργιο στρατόπεδο που αλλάζει τις ιδέες του gameplay. Δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από τον παράγοντα του φόβου της΄΄Ισλαμικής τρομοκρατίας΄΄ που δίνει την ευκαιρία στο ΣΨΣ να εμπνεύσει σεβασμό για τους παλιούς εχθρούς ξαναγράφοντας τα σενάρια των παιχνιδιών.

Στο videogame για παράδειγμα, Command and Conquer (Electronic Arts 2003) οι Η.Π.Α και η Κίνα γίνονται φίλοι και πολεμούν δίπλα –δίπλα εναντίον ενός γκρουπ τρομοκρατών που είναι κοντά ή μέρος του δικτύου της Al Qaida και που συμπεριφέρονται φυσικά σαν βάρβαροι.

Ή σε μια άλλη περίπτωση παιχνιδιού, στο Act of War (Atari 2005) οι Ισλαμιστές τρομοκράτες καταλαμβάνουν μερικές πετρελαιοπηγές και αντιστέκονται στα σχέδια της Αμερικής. Σ αυτό το παιχνίδι έχουμε μια έκπληξη στο σενάριο. Οι Αμερικανοί δέχονται ενισχύσεις από ένα παραστρατιωτικό/αστυνομικό σώμα που αποτελείται από διάφορα είδη ΄΄κομματιών΄΄ ειδικούς να δρουν σε μυστικές επιχειρήσεις. Το σενάριο τους εμφανίζει σαν ΄΄παλιά εμπόδια΄΄ για το παγκόσμιο δίκαιο και την ειρήνη, αλλά που από εδώ και εμπρός έχουν ταχθεί στην πλευρά του καλού.

Όπως αναφέρει ο Andy Deck, << σχεδόν μόλις η Ουάσινγκτον αποφασίζει να ονομάσει ένα νέο κράτος ΄΄παρία ΄΄, εμφανίζεται ένα war game φτιαγμένο έτσι, ώστε να γνωρίσουν οι παίκτες τις δυνατότητες να γευτεί κανείς τη γλυκιά ανατριχίλα που προσφέρει η δράση του να σφάζεις τους κατοίκους του. Φρέσκες λέξεις μιλιταριστικής αργκό όπως "blackhawk down" και "collateral damage" ρέουν ελεύθερα μεταξύ Πενταγώνου, Χόλλυγουντ και της βιομηχανίας των wargames.>>

Σε γενικές γραμμές, τα δίκτυα των war videogames εδώ και καιρό δεν αποσκοπούν τόσο πια στο να εκπαιδεύουν στρατιώτες σε συνθήκες προσομοιωμένων περιβαλλόντων, αλλά να στρατολογήσουν και να εξελίξουν μελλοντικούς πολεμιστές, ενώ ταυτόχρονα να καλλιεργήσουν αισθήματα υποστήριξης στους πολίτες για να αυξηθεί η χρήση στρατιωτικών δυνάμεων. Μ αυτό τον τρόπο οι Αμερικανοί κάθε ηλικίας θα μπορούν να συμμετέχουν συλλογικά στον ΄΄πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία΄΄ ή στην ΄΄αποκατάσταση της δημοκρατίας και του δικαίου στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν΄΄, σα να ήταν μέρος των εκστρατευτικών σωμάτων.

Ένα άλλο βασικό συστατικό των wargames είναι ο τρόπος που αναπαριστούν μέσα στην πλοκή του gameplay τους άμαχους. Οι πολίτες είναι σχεδόν εντελώς απόντες και φαίνεται πως μόνο οι αντίπαλοι στρατιώτες μπορούν να σκοτωθούν από τους παίκτες των παιχνιδιών. Για παράδειγμα στο παιχνίδι Conflict Desert Storm εμφανίζονται το Ιράκ, το Κουβέιτ και η Σαουδική Αραβία σαν χώρες που δεν έχουν καθόλου κατοίκους, μόνο στρατιώτες και τρομοκράτες. Έτσι, οι ΄΄συμμαχικές δυνάμεις΄΄ εμφανίζονται να ΄΄μοχθούν πολεμικά΄΄ ενώ δεν βλάπτουν κανένα πολίτη. Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική απεικονίζεται σαν μια αγαθή δύναμη.

Βέβαια η ιδέα κατασκευής τέτοιων -μέσων προπαγάνδας στην ουσία- που να αντιστρέφουν αυτό που γίνεται αντιληπτό σαν ΄΄οι δυτικές αξίες΄΄ δεν έχουν ξεφύγει της προσοχής του αντιπάλου, όπως για παράδειγμα της Hezbollah, που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους δίκτυα παιχνιδιών.

Τα οποία εξυπηρετούν τους δικούς τους στόχους, με τους ίδιους τρόπους, επιχειρώντας την πλήρη αντιστροφή των προσπαθειών του στρατού των Η.Π.Α. Ένα τέτοιο game είναι παραγωγή της εταιρίας Afkar Media, που ιδρύθηκε στη Σαουδική Αραβία από τον Radwan Kasmiya. Το πρώτο παιχνίδι που έκανε παραγωγή η εταιρία ήταν το Tahta al-Ramad, (Under the Ash) το 2002, ένα παιχνίδι δράσης που αρχίζει με τον πόλεμο μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών στρατιωτών στο al- Aqsa Mosque στην Ιερουσαλήμ. Το παιχνίδι απευθύνεται σε εφήβους από 13 χρονών και πάνω και στο σενάριο συμπεριλαμβάνονται γεγονότα και ιδέες που συνδέονται με τα εγκλήματα και τη βία που έχουν ασκήσει οι Ισραηλινοί, σε συνδυασμό με κάποια ευαίσθητα σημεία σχετικά με δολοφονίες και βασανισμούς παιδιών εκ μέρους των Ισραηλινών, που δυστυχώς αναπαριστούν αλήθειες βασισμένες σε αξιόπιστες πηγές.

Ο βασικός λόγος παραγωγής τέτοιων παιχνιδιών λέει ο Radwan Kasmiya είναι να καλύψει το χρόνο των νέων παιδιών που πριν έπαιζαν ασταμάτητα τις δυτικές παραγωγές videogames, τα οποία παραμορφώνουν τα γεγονότα και την ιστορία και εμφυτεύουν την αντίληψη πως: η κυριαρχία δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την εξουσία και τη βία σύμφωνα με το Αμερικάνικο στυλ.

Σε τελευταία ανάλυση, όλο αυτό το στρατιωτικό-ψυχαγωγικό δίκτυο που έχει ξεπηδήσει τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνει τον Φουκώ που έλεγε πως: <<η ιστορία είναι η ιστορία του πολέμου και η ιστορία συμπλέκεται με τον πόλεμο και μόνο τον πόλεμο, αλλά δεν μπορεί ποτέ να κυριαρχήσει επάνω του συνολικά. Δεν μπορεί να τον ξεπεράσει, να ανακαλύψει τους στοιχειώδες κανόνες του και να θέσει όρια, γιατί είναι ο πόλεμος που συνηγορεί την ίδια τη γνώση της ιστορίας, φέρνει αυτή τη γνώση, τη διατρέχει και την ορίζει.>>

Αυτό μας πηγαίνει κατευθείαν στη βασική ειρωνεία των καιρών μας: πώς μπορούν οι διάφορες γεωπολιτικές να στηριχτούν σε συνεργασίες, τη στιγμή που η ευρύτερη οικονομία βασίζεται στην κατανάλωση στρατιωτικών προϊόντων; Πώς γίνεται να διατηρούνται δομές απόλυτου πολέμου σε περίοδο ειρήνης;

<<Αυτό που είδαμε στη φυλακή του Abu Ghraib δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου- ήταν μια ματιά στη γενιά των war gamers που μόλις ενηλικιώνονται>> , είπε η Mary Spio, πιλότος της U.S. Air Force, στον πρώτο πόλεμο του κόλπου. Και όπως λέει και ο τίτλος της συνέντευξης της στην εφημερίδα USA Today: <<μεγάλες πωλήσεις wargames μπορούν να φέρουν ακόμα μεγαλύτερο κόστος>>.

O Michel Bauwens στην Αθήνα

Photo: User:MauroB

Το ερευνητικό πρόγραμμα MIG@NET και το Ίδρυμα p2p σας προσκαλούν στην ομιλία του Michel Bauwens με θέμα “P2p Networks and the Production of the Commons» [Ομότιμα δίκτυα και η παραγωγή κοινών αγαθών] το Σάββατο 13 Μαρτίου στις 18.00.
Ο Michel Bauwens είναι ένας από τους βασικούς εκφραστές της θεωρίας των ομότιμων δικτύων.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Bios, Πειραιώς 84.
Η ομιλία θα γίνει στα Αγγλικά και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Καθώς τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συστήματα μεταμορφώνονται σε κατανεμημένα δίκτυα, μια νέα ανθρώπινη δυναμική αναδύεται που βασίζεται στις σχέσεις ομότιμων (peer to peer (P2P)). Πρόκειται για ένα νεό τρόπο παραγωγής, μία νεά μορφή διακυβέρνησης και μια νέα μορφή κοινής ιδιοκτησίας, διαφορετική από την ατομική ή την κρατική. Τα ομότιμα δίκτυα παράγουν αξία χρήσης μέσω της ελεύθερης συνεργασίας και διευθύνονται από την ίδια την κοινότητα των συμμετεχόντων - παραγωγών και όχι από κάποια εταιρική ιεραρχία. Την εποχή κατά την οποία ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής βάζει σε κίνδυνο τη βιόσφαιρα, η εμφάνιση μιας τέτοιας εναλλακτικής προοπτικής είναι ιδιαίτερα ελκυστική και ανταποκρίνεται στις πολιτιστικές ανάγκες μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Η επέκταση των P2P συνοδεύεται από μια νέα ηθική εργασίας (ηθική των "χάκερ"), νέες πολιτιστικές πρακτικές και ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό κίνημα που περιλαμβάνει διαφορετικά αλλά συγγενικά μεταξύ τους κινήματα όπως αυτά του Ελεύθερου λογισμικού, του ελεύθερου η/μ φάσματος, της ανοικτής πρόσβασης, τα κινήματα ενάντια στο copyright και άλλα. Τα ομότιμα δίκτυα προβάλλουν σαν μια νέα εναλλακτική επιλογή παραγωγής και ιδιοκτήσιας και ταυτόχρονα σαν μία νέα μορφή κοινωνικής δύναμης, αυτή των “εργατών της γνώσης”.

Ο Michel Bauwens είναι ένας από τους βασικούς εκφραστές της θεωρίας των ομότιμων δικτύων. Είναι συγγραφέας, ερευνητής και αναλυτής σε θέματα τεχνολογίας, πολιτισμού και επιχειρησιακής καινοτομίας. Είναι ιδρυτής του Foundation for Peer-to-Peer Alternatives και εργάζεται με μία παγκόσμια ομάδα ερευνητών για θέματα ομότιμης παραγωγής, διαχείρισης και ιδιοκτησίας. Είναι συμπαραγώγος του τρίωρου ντοκιμαντέρ Technocalyps με τον Frank Theys, και έχει επιμεληθεί με τον Salvino Salvaggio μία δίτομη έκδοση για την Ανθρωπολογία της Ψηφιακής Κοινωνίας. Είναι συνεργάτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Amsterdam και εξωτερικός ειδικός σύμβουλος στην Pontifical Academy of Social Sciences (2008). Αυτό το διάστημα ζει και εργάζεται στην Ταϊλάνδη.

Festival Μηδέν Καλαμάτα

Από το δελτίο τύπου του φεστιβάλ.

Μια εβδομάδα πριν από το φετινό Festival Μηδέν, όπου θα παρουσιαστεί -μεταξύ άλλων- η ενότητα Urban (R)evolutions, μια ειδική προβολή με έργα για το αστικό τοπίο, η δημιουργική ομάδα της Αστικής-Μη κερδοσκοπικής Εταιρίας Sea Level (διοργανώτριας εταιρίας του φεστιβάλ), μαζί με μια ομάδα νέων της Καλαμάτας, προγραμματίζει μια σειρά από project, workshop και ομιλίες από προσκεκλημένους εικαστικούς καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες, σημαίνοντας την έναρξη ενός ιδιαίτερου project, που φιλοδοξεί να ενεργοποιήσει τους νέους της Καλαμάτας να «ονειρευτούν την πόλη τους» και να καταθέσουν προτάσεις γι’ αυτήν, χρησιμοποιώντας δημιουργικά τα νέα μέσα.

Το project, που θα ολοκληρωθεί σε 5 μήνες, έχει τον τίτλο «Ονειρεύομαι την πόλη μου: μια ανοικτή δράση κοινωνικής δικτύωσης για την τέχνη και τον πολιτισμό στο αστικό περιβάλλον», και πραγματοποιείται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Νέα Γενιά σε Jράση – Jράση 1.2, Πρωτοβουλίες Νέων».

Μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτό όλοι οι ενδιαφερόμενοι νέοι της πόλης, αλλά και κάθε δημιουργικός πολίτης, με ατομικά ή ομαδικά έργα και προτάσεις για εικαστικές παρεμβάσεις στην πόλη, με βίντεο, φωτογραφίες, επεξεργασμένες εικόνες, σχέδια, σχόλια και γενικά με υλικό που σχετίζεται με την πόλη και με τη ζωή σε αυτή.

Σε μια πρώτη φάση, μια σειρά από συναντήσεις με μια ομάδα προσκεκλημένων εικαστικών καλλιτεχνών θα λειτουργήσει σαν εισαγωγή στο project, και γενικά στη συμμετοχική χρήση των νέων μέσων, για κάθε ενδιαφερόμενο. Οι πρώτες συναντήσεις ξεκινούν στις 3 Ιουλίου, με προσκεκλημένους καλλιτέχνες το Μάνθο Σαντοριναίο και την ομάδα Personal Cinema και ολοκληρώνονται στις 11 και 12 Ιουλίου, με μια ομιλία-συζήτηση από την αρχιτέκτονα-εικαστικό Χαρίκλεια Χάρη και ένα ταχύρυθμο εργαστήριο από τον Τζίμη Ευθυμίου. Ο καθένας με το δικό του τρόπο, θα εισάγουν τους ακροατές-συμμετέχοντες στην έννοια των συλλογικών/συμμετοχικών project και στην αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων και του διαδικτύου για μια «κοινωνική δικτύωση» μέσα από την τέχνη. Οι συναντήσεις και οι ομιλίες θα είναι ανοικτές για όλους, ενώ στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν 3 πιο εξειδικευμένα workshop, που θα εισάγουν πρακτικά τους συμμετέχοντες στο project.

CARTOGRAFIANDO GAZA

Μια ακόμα networked χαρτογράφηση των Ισπανών Hackitectura, αυτή τη φορά στη Γάζα.
Με βασικούς πάντα τους José Pérez de Lama και Pablo de Soto (hackitectura.net)

Παραθέτω το σχετικό ενημερωτικό κείμενο παρακάτω. Άντε και στην από καιρό αναμενόμενη συνεργασία μας αυτή τη φορά στην Ελλάδα.

Architecture, urbanism and technology in the Israel-Palestine conflict (including arguments by Eyal Weizman, Alessandro Petti, Giorgio Agamben, Naomi Klein). These authors and researchers understand 1/ that urbanism and architecture have a prominent role in the conflict, and 2/ Israel-Palestine is not an exception but rather a laboratory for contemporary urbanism based on enclaves and islands, connection-exclusion, control society, etc.

Gaza in particular and urban, architectural, technological features of the conflict/ war going on right now.

Exercise proposal

Based upon this information, and other that can be supplied in advance, students, organized in groups will make a conceptual proposal of counter-devices; that is spatial, architectural, urban, technological devices that “hack” the above mentioned concepts to promote/ enable resistance, peace, cooperation, dialogue, communication, rights, liberties, international support…

http://htca.us.es/blogs/gazarafah2009

FTP: http://rafah.hackitectura.net/es/

data/2009/tallerdeinvierno/ejercicios/

web del taller

MUMBAI

Nicholas Ruiz III wrote:
> >>> > As a reflection of the transparency of evil (Baudrillard)
> the whole
> >>> > lot of it, Mumbai, etc.--is commerical art...and the millions
> of
> >>> > downloads, transmissions and commentaries are its market
> paid for in
> >>> > broadcast fees, cable and satellite subscriptions and
> financed by
> >>> > advertisers: with media art critics and all! We are
> enveloped by a
> >>> > postmodern Roman media coliseum, where gladiatorial urges are
> elicited
> >>> > and fulfilled, where spectators take part in the war games,
> which are
> >>> > repeated endlessly and archived for posterity on the Network.
> >>> >
> >>> > NRIII
> >>> >
> >>> > Nicholas Ruiz III, Ph.D
> >>> > Editor, Kritikos
> >>> > http://intertheory.org
> >>> >