Tensegrity_2

The system in which [people] move about is too vast to be able to fix them in one place, but too constraining for them ever to be able to escape fromit and go into exile elsewhere. There is no longer an elsewhere. Because of this, the “strategic” model is also transformed, as if defeated by its own success; it was by definition based on the definition of a “proper” distinct from everything else; but now that “proper” has become the whole. Itcould be that, little by little, it will exhaust its capacity to transform itself and constitute only the space…in which a cybernetic society will arise, the scene of the Brownian movements of invisible and innumerable tactics.

One would thus have a proliferation of aleatory and indeterminable manipulations within an immense framework of socioeconomic constraints and securities: myriads of almost invisible movements, playing on the more and more refined texture of a place that is even, continuous,

and constitutes a proper place for all people. Is this already the present or the future of the great city?

Michel de Certeau, the French social theorist, talks in his book L'invention du quotidien,Vol. 1, Arts de faire, about ''constraints''and ''securities''. One could read here, tensions and integrities (read tensegrity) as constantly interchangeable concepts. 

Εν τω μεταξύ, η εκρηκτική ανάπτυξη των παραγκουπόλεων (slum towns) ειδικά στις χώρες του ΄΄τρίτου κόσμου΄΄ αλλά όχι μόνο, είναι μάλον το πιο κρίσιμο γεωπολιτικό γεγονός των καιρών. Επίσημα , συνεχίζουμε να το αντιμετωπίζουμε σαν ένα περιθωριακό φαινόμενο. Όμως σύντομα -αν δεν συμβαίνει ήδη- η αστική συγκέντρωση του παγκόσμιου πληθυσμού, θα ξεπεράσει τον πληθυσμό της υπαίθρου και μιας και οι κάτοικοι των παραγκουπόλεων θα αποτελούν την πλειοψηφία των πόλεων, τότε με ποια έννοια ακριβώς θεωρούμε το φαινόμενο ΄΄περιθωριακό΄΄; Μιλάμε για ένα πληθυσμό που ζει μια εντελώς διαφορετική πολιτική κουλτούρα. Τοποθετημένος εκτός του όποιου κρατικού ελέγχου ( who cares and who is able to care), σε διαρκή αναζήτηση μορφών αυτο οργάνωσης, εν μέρει εκτός νόμου και επαναπροσδιορίζοντας διαρκώς την ηθική της βίας.

Ένα νέο προλεταριάτο που δεν έχει να χάσει ούτε τις αλυσίδες του γιατί δεν κατέχει ούτε τέτοιες. Μια αποεδαφοποιημένη νεα παγκόσμια κοινωνική τάξη που με ένα παράδοξο τρόπο μοιράζεται κοινούς τόπους με την άλλη upcoming τάξη την επονομαζόμενη ΄΄συμβολική τάξη΄΄, επίσης ΄΄τοπικά ξεριζωμένη΄΄ αυτής των μάνατζερ, των δημοσιογράφων και των δημοσιοσχετιστών, των καλλιτεχνών και των ακαδημαικών, ίσως των μπλογκερς κτλ, αυτών που αισθάνονται πολύ πιο κοντά με τους αντιστοίχους τους στην άλλη άκρη του ατλαντικού πχ , παρά με τους κατοίκους της πόλης τους μισό χιλιόμετρο πιο πέρα. Ίσως θα έπρεπε να ρίξουμε μια ματιά στα σημάδια μιας αναδυόμενης κοινωνικής συνείδησης και νέων μορφών συμμαχίας γιατί ως γνωστόν εκτός από τις βουλές του θεού, είναι άγνωστες και οι βουλές της ιστορίας.