Griots as a Multiuser Location Based Game_part 1

                         Graphics by The Erasers

Κάθε ψυχαναγκαστικός χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, έτσι και του μετακινήσεις ένα κάτι τι από τη θέση που το έχει τοποθετήσει μέσα στο ¨ασφαλές σύμπαν του. Αυτή η εμμονική χαρτογράφηση, η ταύτιση του ¨εαυτού ¨με εικόνες και μορφές που αντιπροσωπεύουν τον κόσμο σκοπεύει σε μια αποτελεσματικότητα, σε μια εγγύηση λειτουργικότητας. Όπως στα τρισδιάστατα videogames ο παίκτης καταγράφει τα αντικείμενα στο χώρο και τα διατηρεί όσο πιο πιστά μπορεί στη μνήμη του και πάνω σε αυτή τη βάση εξελίσσεται το suspense των αλλαγών και της δράσης, δηλαδή το gameplay, έτσι και στον πραγματικό κόσμο η μνήμη που υπαγορεύει το γιατί και το που πρέπει να βρίσκεται κάθε αντικείμενο και ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του καθενός , είναι επίσης αυτή που εξασφαλίζει τον ψυχαναγκασμό της καθημερινής συντήρησης της πραγματικότητας του δημόσιου.

Τίποτα δεν μπορεί να δείξει καλύτερα την λειτουργία των ψυχαναγκαστικών μηχανισμών μιας κοινωνίας, από το αυθόρμητο και δυσερμήνευτο ξέσπασμα ενός παιχνιδιού εξέγερσης, ένα ευρείας κλίμακας location based game σε μια πόλη. Ένα συμβάν, μια εκδήλωση του ΄΄πραγματικού΄΄, σαν αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Αθήνα (και στις άλλες πόλεις). Οι Griots, ξέσπασαν απρόσμενα με την πιο άγρια μορφή, την πιο οξεία και κρίσιμη κατάσταση της επιθυμίας, την επιθυμία του σχιζοφρενικού για να θυμηθούμε τις αναλύσεις του F. Guattari. Του σχιζοφρενή ΄που μπορεί να εκφράσει άμεσα και καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο την ελεύθερη εκδίπλωση της επιθυμίας΄ .

Και ξέσπασαν  βέβαια συλλογικά, σαν ένα multiplayer game και όχι σαν την παρωδία ενός single player game, που επιβάλλει τη λογική της κατασταλτικής κοινωνίας , μια ΄λογική΄ που ζητά από τους ανθρώπους να ΄απελευθερωθούν ΄ ένας –ένας (be yourself) λες και η απελευθέρωση είναι ένα αθροιστικό, στατιστικό θέμα.

Και είναι αυτός ο εθισμός στο single user game που δυσκολεύει αφάνταστα τον υποτιθέμενο ΄΄ νοικοκύρη΄΄ να καταλάβει τι συμβαίνει. Ο εθισμός στην τακτοποιημένη παραβατικότητα του ατόμου. Την νομιμοποιημένη-άρα και ελεγχόμενη- υπέρβαση του κώδικα του κοινού ποινικού δικαίου από την κλίκα των ΄΄μαζικών εγώ΄΄. Σε τελευταία ανάλυση, ο ψυχαναγκασμός που ασκείται πάνω στους πολλούς να γίνουν Ένα.

Ένας λαός, ένα κόμμα, μία φωνή κ.ο.κ, με άλλα λόγια  ένα κοινωνικό λείψανο σε ευθεία αναλογία αντίστοιχο με τα ξεπερασμένα πολιτιστικά λείψανα της βιομηχανίας των videogames, τα single users cultural relics.

Τελικά είναι ακριβώς αυτή η πολλαπλή, συλλογική μορφή του παιχνιδιού, και ταυτόχρονα η αμεσότητα της επιθυμίας που εκφράζεται μέσα από αυτό, που έχουν φέρει σε πλήρη σύγχυση την κοινή γνώμη και μαζί το παραλήρημα και την συλλογική παράκρουση για τους ΄κουκουλοφόρους΄ παίκτες/χρήστες του δημόσιου χώρου στον οποίο συμβαίνει.

Γιατί η κοινή γνώμη δεν βλέπει το πραγματικό locus, το gamespace στο οποίο διεξάγεται το παιχνίδι, αλλά την ανεπάρκεια, το κενό ασφάλειας των  ψυχαναγκασμών της που τους θεωρούσε οδυνηρούς ίσως, αλλά εγγυητές της ασφάλειας της.  Ο λαός κοιτάζει την ξαφνική απώλεια των θέσεων των αντικειμένων που ΄΄όφειλαν΄ να συνθέτουν  το χώρο της κοινωνικής μνήμης. Και αδυνατεί να μπει στο παιχνίδι γιατί δεν καταλαβαίνει  τις -προσωρινά έστω – ανατροπές των ρόλων. Καταλαβαίνει ή προσποιείται ότι καταλαβαίνει ένα παιχνίδι μόνο όταν οι ρόλοι βρίσκονται στην απομόνωση της κανονικότητας του single user. Το παιχνίδι του πλήθους είναι multiuser play, οι ατομικότητες (singularities) που το συνθέτουν, δηλαδή οι players δεν εκχωρούν τα δικαιωματά τους στην εξουσία για να αποκτήσουν νομικό πρόσωπο. Αυτός άλλωστε είναι ο βασικός λόγος που επιτρέπει στο πλήθος να μην βλέπει την εξουσία σαν ουσία, σαν πράγμα, αλλά σαν σχέση. Το πλήθος βρίσκεται στον αντίποδα του λαού ο οποίος αποτελείται κατά βάση από gamers που αποδέχονται την έξωθεν επιβολή των κανόνων. Και φυσικά, δέχονται την υποταγή των ατομικών ελευθεριών τους σε αθροιστικές δυναμικές όπως οι πολιτικοί σχηματισμοί και οι ποδοσφαιρικές ομάδες.

Αν μέχρι τώρα έχουμε συνηθίσει τον καθημερινό ανταγωνισμό μέχρι εξόντωσης μέσα στους κόλπους του λαού, αυτόν τον ανταγωνισμό που παράγει την νομοθετική θέσπιση της αλληλοεξόντωσης των παικτών εντός της αρένας, μάλλον είναι καιρός να δούμε ένα άλλο είδος πολέμου, αυτό που στρέφεται ενάντια στο gamespace.

A quickly growing location based game

Greek state protects European traditions. Police defends the second Xmass tree 

Greece is a marginal country at the borders of the E.U mall, showing clearly its  deficiency to follow the current capitalist transformations, but at the same time reflects the very same symptoms that haunt the European sphere as well. For one more time, a confused situation is arised in both Greece and Europe regarding the all time classic ''classification'', that situates the Balkans as a non European territory.  And this time, it seems that Greece although had embedded at the national curiculum vitae the ''high succes'' of the 2004 Olympic Games, finds itself retrograding back to the Balkans, as it seems at the end of the story.The  analysis of Stathis Kouvelakis  at the contretemps online, deals with this subject and practically is the best i found so far.

These days are ours too

These days are ours, too

In the framework of this wider mobilisation, with the student demonstrations being its steam-engine, there is a mass participation of the second generation of migrants and many refugees also. The refugees come to the streets in small numbers, with limited organisation, with the spontaneity and impetus describing their mobilisation. Right now, they are the most militant part of the foreigners living in Greece. Either way, they have very little to lose.
The children of migrants mobilise en mass and dynamically, primarily through high school and university actions as well as through the organisations of the left and the far left.
They are the most integrated part of the migrant community, the most courageous. They are unlike their parents, who came with their head bowed, as if they were beging for a loaf of bread. They are a part of the Greek society, since they've lived in no other. They do not beg for something, they demand to be equal with their Greek classmates. Equal in rights, on the streets, in dreaming.
For us, the politically organised migrants, this is a second french November of 2005. We never had any illusions that when the peoples, rage overflew we would be able to direct it in any way. Despite the struggles we have taken on during all these years we never managed to achieve such a mass response like this one. Now is time for the street to talk: The deafening scream heard is for the 18 years of violence, repression, exploitation and humiliation. These days are ours, too.
These days are for the hundreds of migrants and refugees who were murdered at the borders, in police stations, workplaces. They are for those murdered by cops or concerned citizens. They are for those murdered for daring to cross the border, working to death, for not bowing their head, or for nothing. They are for Gramos Palusi, Luan Bertelina, Edison Yahai, Tony Onuoha, Abdurahim Edriz, Modaser Mohamed Ashtraf and so many others that we haven't forgotten.

These days are for the everyday police violence that remains unpunished and unanswered.
They are for the humiliations at the border and at the migrant detention centres, which continue to date.
They are for the crying injustice of the Greek courts, the migrants and refugees unjustly in prison, the justice we are denied. Even now, in the days and nights of the uprising, the migrants pay a heavy toll - what with the attacks of far-righters and cops, with deportations and imprisonment sentences that the courts hand out with Christian love to us infidels.
These days are for the exploitation continuing unabatedly for 18 years now. They are for the struggles that are not forgotten: in the downs of Volos, the olympic works, the town of Amaliada. They are for the toil and the blood of our parents, for informal labour, for the endless shifts.
They are for the deposits and the adhesive stamps, the welfare contributions we paid and will never have recognised. It is for the papers we will be chasing for the rest of our lives like a lottery ticket.

These days are for the price we have to pay simply in order to exist, to breathe. They are for all those times when we crunched our teeth, for the insults we took, the defeats we were charged with. They are for all the times when we didn't react even when having all the reasons in the world to do so. They are for all the times when we did react and we were alone because our deaths and our rage did not fit pre-existing shapes, didn't bring votes in, didn't sell in the prime-time news.
These days belong to all the marginalised, the excluded, the people with the difficult names and the unknown stories. They belong to all those who die every day in the Aegean sea and Evros river,to all those murdered at the border or at a central Athens street; they belong to the Roma in Zefyri, to the drug addicts in Eksarhia. These days belong to the kids of Mesollogiou street, to the unintegrated, the uncontrollable students. Thanks to Alexis, these days belong to us all.
18 years of silent rage are too many.
To the streets, for solidarity and dignity!
We haven't forgotten, we won't forget - these days are yours too
Luan, Tony, Mohamed, Alexis....
Haunt of Albanian Migrants
http://www.steki-am.blogspot.com

Lets get some answers

                      Text from ''Monsters'' exhibition , Dresden, Germany

GRIOTS _ in Second Life

Griots in Second Life: 

AVATAR TELEPORT LINK: http://slurl.com/secondlife/Flagg/218/69/94

Solidarity actions  

IN SOLIDARITY with GREEK UPRISING (see below) - TWO RALLIES in the virtual world SecondLife (free entry) 

SUNDAY 14th: 

SL 12pm-3pm PST (22:00-01:00 Greece / 21:00-00:00 CET) 

http://slurl.com/secondlife/Waterhead/36/76/25

SL 9pm-12am PST (monday 15th - 07:00-10:00 Greece / 06:00-09:00 CET)

@ AHERN:  http://slurl.com/secondlife/Ahern/3/4/40 

Individuals and groups organized through Second Life Left Unity (SLLU) have created an interactive media installation in the virtual world of Second Life in solidarity and support of the Greek protesters and for the remembrance of Alexandros Grigoropoulos, the Greek teenager who was murdered December 6, 2008 in cold blood by Greek police. This criminal act of state terror has been the spark of the consequent protests that have been raging on in for days in Greece. 

This 3D internet site has been created to show the SLLU members and concerned SL citizens support and solidarity with the family and loved ones of Alexandros as well as to inform and spread awareness about the murder, the uprising and the historical context. 
An independent media info centre is set up with links to various web sites about the current situation to counter one-sided news from the established, corporate controlled venues. Greek independent free radio can be listened to live at this metaverse location.

SLLU has plans for more actions and events to cause attention to the situation, which will be announced at the solidarity protest place in SL, as well as on the SLLU blog (links above) 

Please join us there to show your support for tragic abuse of state power. 

SL INWORLD CONTACTS: Smoke Wijaya; Abel Koskinen; Plot Tracer 

 

Greekness is my weakness

Ο γνωσιολογικός καπιταλισμός (cognitive capitalism) είναι η σύγχρονη μορφή καπιταλισμού στην οποία η παραγωγή των γνώσεων και ‘’γενικότερα’’ η παραγωγή του ‘’ανθρώπου από τον άνθρωπο’’ έχουν τον βασικό ρόλο ενώ στον Φορντικό καπιταλισμό κυριαρχεί η εξιδίκευση των κατατάξεων, οι έρευνες πάνω σε οικονομίες που σε γενικές γραμμές γίνονται αντιληπτές ώς γραμμική κλιμάκωση κερδών και οι υλικές επενδύσεις. Αυτό που αποκαλείται γενικά, αν και συχνά αόριστα, ως βιοπολιτική. Με άλλα λόγια, αν στον 19 και στον 20 αιώνα η παραγωγή κεφαλαίου απαιτούσε ''επενδύσεις'' σε περιοχές του κόσμου που βρίσκονταν εκτός των κέντρων συσσώρευσης και τελικής κεφαλαιοποίησης του φυσικού πλούτου, π.χ αποικίες, σήμερα οι ''αποικίες'' και οι παραγωγικές επενδύσεις είναι τα ίδια τα ανθρώπινα σώματα, όπου αυτά απαντώνται. Αποικία/ες, είναι η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη στον κόσμο.

Το σημείο κλειδί δεν είναι πια η συσσώρευση σταθερού υλικού κεφαλαίου αλλά η ικανότητα απόκτησης γνώσεων και η δημιουργία της εργασιακής δύναμης. Η αποτελεσματικότητα δεν βρίσκεται πια στα κέρδη από το χρόνο της εργασίας αλλά στην διαδικασία , στο ‘’πρότσες’’ της απόκτησης γνώσεων και στις δυνατότητες προτάσεων νέων μοντέλων. Οι δημιουργικές ικανότητες βρίσκονται πια μέσα στα κεφάλια των κατόχων των γνώσεων και όχι πια σ΄αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής.
Αυτό άλλωστε, είναι που το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς-κυρίως της ελληνικής αλλά όχι μόνο- αρνείται να καταλάβει. Μέσω του εξαναγκασμού πάνω στα copyrights και στην ιδιωτικοποίηση του ‘’γνωρίζειν’’ η τάξη αυτή επιχειρεί να θέσει στη κατοχή της το πιό σημαντικό κομμάτι αυτού του πλούτου που παράγεται από το ‘’πάντα διαχρονικό general intellect’’.
Ειδικά στην Ελλάδα, μια χώρα που η δομή της σαν κράτος ήταν πάντα μια υπόθεση ύπαρξης με μορφή εξωτερικού δανείου, γιατί απλά αυτό εξυπηρετούσε ''αυτά'' ή ''εκείνα '' τα συμφέροντα αυτών ή των άλλων -μέχρι και πρόσφατα άλλωστε στην περίοδο του 2004 και της ''αναγέννησης των ολυμπιακών αγώνων''- αυτή λοιπόν η μετεξέλιξη του καπιταλισμού δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια. Πως είναι δυνατόν σε μια κατά βάση βαλκανική χώρα, έστω και προνομιούχα στη γειτονιά, λόγω της υποτιθέμενης συμβολικής ιστορικής της σημασίας, που όμως προκειμένου να επιζήσει ως κράτος όταν τα φώτα της δύσης δεν στρέφονταν πανω της , έπρεπε να γίνει αποικία του εαυτού της (self- colonalization) να εφαρμοστεί μια προηγμένη μορφή καπιταλισμού σαν αυτή του γνωστικού καπιταλισμού που απαιτεί την κεφαλαιοποίηση της γνώσης? Αυτό σημαίνει την πλήρη ρήξη με τις δομές εξουσίας που διέπουν και συγκροτούν κακήν κακώς την διαχρονική κωμωδία της εντόπιας διακυβέρνησης. (Όλως τυχαίως συγκροτημένης γύρω από οικογενειακά ονόματα). Πως είναι δυνατόν οι φεουδαλιστικού τύπου δομές εξουσίας , ο βυζαντινισμός της διοίκησης και της οικονομίας, οι αρχαιολογικές -κυριολεκτικά και μεταφορικά- δομές της πολιτιστικής ζωής, να επιτρέψουν την μετάβαση των νέων από απλούς διεκπεραιωτές μιας local γραφειοκρατείας, σε κατόχους γνώσεων της σύγχρονης παραγωγής υπεραξίας? Να ταυτιστεί δηλαδή η ικανότητα απόκτησης γνώσεων και η αυτοδιαχείριση της εργασιακής δύναμης με όρους που ξεπερνούν κατά πολύ την πολιτική και κοινωνική γνώση της ελληνικής κοινωνιας? Να εμφανιστούν golden boys που δεν φορούν ράσα? Η αλλιώς κάποιοι έλληνες που θα 'εχουν την δυνατότητα να επαναξιολογίσουν τα βιοπολιτικά σώματα -και κατ' επέκταση την παραγωγή αξιών και δύναμης- που συμπεριλαμβάνονται εντός των παραδοσιακών συνόρων? Για όνομα του θεού.

Είναι άραγε τυχαία τα λόγια του φαιδρού ποινικολόγου που ανέλαβε την υπεράσπιση του μπάτσου δολοφόνου?
''Ο θεός θέλησε τον θάνατό του''.

And when we say dead we mean dead

Representational Democracy is dead in Greece

GRIOTS _day 4

Pictures from fucked up generation blog

Tuesday evening, 9 December around 10 o'clock. After visiting my worrying parents , I got the metro to the center to meet a couple of friends. The metro was empty, almost dead. The few passengers were looking at each other in suh a way, like they were trying to recognize who was the ''rebel'' , who was the undercover cop, the anarchist , the fascist and so on..
The train did not stop at Syntagma and Panepistimio stations , as at that moment riots were taking place there. We crossed slowly the empty platforms. I went out at Omonoia square and immediately I was hit by the gaz. Outside it was worse. How many tons did they use? Do they have more?
The picture of Omonoia sq., usually one of the most crowdy places in town, was kind of science fiction. I could hardly count five people being around, me included. Almost no public lights at all. My ''rendez vous'' was supposed to be towars the panepistimiou str. where at this moment the fumes of the gaz were worst. I called my friend and told her to stay at home because there was no way to meet us there. There was no way for the moment for me too to reach her at her house; i had to cross the ''battle zone'' and the gaz was too much. I started to walk at Athinas street, which was completely dead, straight ahead to Monastiraki, where i knew that a bar was open and a friend was to play some music there. I doubted that the bar would be open but yes it was. The only open space downtown, fifteen metres from a police station where something like twenty people were standing outside, some wearing cop's uniforms while some others were looking like hooligans holding wooden sticks. I approached and ostensibly I asked them how i could cross the center and reach the other side of town toward Lycabettus hill. They were '' kind''; they used a civilized tone of voice but they knew nothing more than i already knew. I did not understand what kind of ''assembly'' I was facing and I entered the almost empty bar where my friend was playing ''the guns of Brixton''. An hour later, I was again out walking toward Lycabettus, crossing for one more time the empty ''bombed'' streets, and the looted stores, having the most confused feelings. As the words of Mao ''Great unrest excellent condition'' suddenly hit my mind, right after the comment of my mother '' Όπου φτωχός και η μοίρα του'', that in a free translation means '' The poor and his destiny go together'', reverses my thought. Finally, i reached the hill, i came up on a small wall and as i was looking down the city lights i shouted: My dear fellow citizens, welcome to the era of the multitude.

GRIOTS_day 3

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αφορά πρώτα το πλήθος και έπειτα το λαό.

Με την βοήθεια των ΜΜΕ οι Έλληνες βρίσκονται σήμερα Τρίτη 9 Δεκεμβρίου σε πλήρη σύγχιση. Δύσκολα καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις που τμήματα του πληθυσμού έχουν εξεγερθεί. Αν εξαιρέσει κανείς αυτούς που επαναλαμβάνουν τις άσχετες συναισθηματολογίες των μίντια, η υπόλοιπη κοινωνία έχει μείνει άφωνη. Κι΄αυτό γιατί  έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιότυπο και καινοφανή διαχωρισμό της κοινωνίας. 

Από τον Hobbes ξέρουμε πως πριν από το κράτος υπάρχουν οι πολλοί και πως μετά την εγκαθίδρυση του κράτους υπάρχει ο λαός ο ένας, αυτός που έχει τάχα μου μια και μοναδική βούληση.Το Ελληνικό κράτος έχει κάποιο καιρό τώρα,  αποσυντεθεί από τα σκάνδαλα, την διαφθορά και τις παγκόσμιες κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει. Η ξαφνική εξέγερση το έχει περιορίσει ακόμα περισσότερο. Ένα κράτος που άλλωστε ποτέ δεν ήταν πραγματικά ισχυρό (σαν εξουσιαστική δομή) με την έννοια των δυτικών Ευρωπαικών κρατών- αλλά μάλλον ένα copy-paste ένα πάτσγουορκ φτηνών απομιμήσεων, ξένων προς αυτό μορφών συγκρότησης εξουσίας . 

Έτσι, έχουμε σήμερα στη κοινωνία από την μια μεριά αυτούς που θέλουν να συνεχίσουν να εκχωρούν τα φυσικά τους δικαιώματα στον ¨κυρίαρχο¨, κατά συνέπεια και στους κομματικούς σχηματισμούς που συνθέτουν την ΄΄φανερή ΄΄ πολιτική ζωή,  με άλλα λόγια προκειται γι' αυτό που ονομάζουμε λαός . Και από την άλλη το πλήθος που αποτελείται από ανομοιογενή στρώματα περιθωριοποιημένων, νέων, λιγότερο νέων και φυσικά ΄ξένων΄μεταναστών. 

Το Πλήθος λέει ο Βίρνο ΄΄αποστρέφεται την πολιτική ενότητα, εναντιώνεται στην υπακοή, δεν κλείνει συμφωνίες διαρκείας ποτέ δεν φτάνει το status νομικού προσώπου διότι ποτέ δεν εκχωρεί τα φυσικά του δικαιώματα στον κυρίαρχο. Μια εκχώρηση που άλλωστε απαγορεύεται από την ΄φύση΄ του πλήθους, από τον ΄τρόπο ΄υπαρξης του,δηλαδή τον 

πληθυντικό του χαρακτήρα και την δράση του.

Όταν οι πολίτες εξεγείρονται κατά του κράτους είναι το πλήθος κατά του λαού. (Hobbes, De Cive)

Σε μερικές ακραίες περιπτώσεις η ανυπακοή του πλήθους μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και μέσα στις ίδιες τις δυνάμεις καταστολής, όπως για παράδειγμα να πέφτουν δακρυγόνα στο χώρο του νεκροταφείου που γίνεται η κηδεία του εφήβου ή στις συγκεντρώσεις των μαθητών.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μεταξύ άλλων παραγόντων, (π.χ διαφθορά, κρατική ανεπάρκεια, έλλειψη υποδομών παρασιτική οικονομία, αλλαγές σύνθεσης πληθυσμού) συνέβη και μια πρωτοφανής συρρίκνωση του κοινωνικά αναγκαίου χρόνου εργασίας, που πήγε χέρι-χέρι με την αύξηση του ωραρίου για όποιον ΄΄ήταν μέσα΄΄και την περιθωριοποίηση 

όσων ΄΄ ήταν έξω΄΄ δηλαδή των πολλών. Οι πιο απελπισμένοι απ΄αυτούς αλλά και οι πιο αποφασισμένοι είναι όσοι βρίσκονται στους δρόμους. Μαζί με τους μαθητές.

Και τελικά, όπου υπάρχει λαός δεν υπάρχει πλήθος, αλλά εκεί που υπάρχει πλήθος δεν υπάρχει λαός.

GRIOTS _day 2

Monday 8 December

The griots continue today all over Greece especially in Athens , the city of Larisa and Thessaloniki.

The situation is completely out of control as after all it was anticipated. What we face in Greece, it is not a simple reaction to the murdering of the young student Alexis Grigoropoulos, but something that we could describe as a general exegersis, somehow simular to what happened in Los Angeles in 96 or in Brixton in the 80's.

For many years, a sterotype regarding the anarchist cycle was used to cover the feelings and the reactions of the Greek people , towards the forms of oppressions used by both socialists and right wing goverments in order to exercise power. In the past years the official government estimations and the main stream media were giving a number of few hundred people that they were supposed to be the ones responsible for the several riots that were taking place.

But what me and everyone else could easily see at the streets of Athens tonight are scenes of thousand of desperate people of all ages that they were expressing their anger and their desperation against a govermentality that produces nothing else but a permanent scandal. Poverty, precarity, nepotism and police repression that lasts for years, wreak out 

after the killing of the adolescent. This riot, this exegersis is a spontaneous expression of the Greek society. It takes its course in the streets, where people break store windows, set up fires everywhere especially to the ATM's and the banks and they're looting the shops. These banks that hold in hostage the two thirds of the Greek population, by giving easy take loans so to promote consumerism in a society in which no healthy economic production can be guaranteed.

Of course, it should be noticed that there is an absence of any kind of political discourse or demand at this moment regarding the groups of people  (or should I describe them with the greek word ochlos). Same goes for the government that proves itself -for one more time- incapable of holding the situation, as well as for the political parties that react by   ''fits and starts '' toward the events.

 

As it concerns the greek blogshpere and the alternative movements, the situation is limited in efforts to keep in contact between each other, and infrequently  some try to organise a peaceful manifestation in the center of Athens

for the moment in vein. At 10.00pm, Monday night, Athens is by no any means of exaggeration in state of war.

Tomorrow is the funeral of the student.....

GRIOTS

Le 6 et le 7 Décembre les Grecs ont vécu l’expérience des émeutes sociales qui n’ ont pas eu de précèdent, depuis le début des années ‘90. Le meurtre d’un adolescent Grec de 15 ans, par un policier de MAT (CRS Grec) dans un café du centre ville d’Athènes, plus précisément dans le quartier de Exarchia , l’équivalent du Quartier Latin ,a été la cause de toute une série de manifestations violentes, très vite prolongée presque dans toutes les grandes villes Grecques. Du Nord du pays, jusque dans l’île de Crète, des milliers d’étudiants et des citoyens Grecs se sont lancés à des actes violents comme réponse au meurtre du jeune Alexis Grigoropoulos.

Pourtant, ce qui n’est peut-être pas étonnant mais tout de même très grave, c’est la manière que les media mondiaux ont adoptée comme explication de la situation ainsi que l’annonce du gouvernement de la droite Grecque, comme d’ailleurs celle de la majorité des media Grecs, qui traitent un phénomène social très grave d’accident particulier et aussi d’un acte isolé d’un policier qui aurait perdu son sang froid, une explication qui veut que les manifestations répandues dans toutes les coins du pays auxquelles ont participé des grecs de tout âge est la suite effectuée par les soi-disant ‘’ ils ‘’ du milieu anarcho-autonome comme une simple vengeance.

La vérité est beaucoup plus grave, les émeutes sont le résultat d’une politique anti-laïque, soutenue par des mesures policières autoritaires contre le peuple Grec qui subit les pires des mesures économiques et sociales depuis la restauration de la démocratie en 1974 après la dictature des colonelles. Les Grecs sont très pessimistes et ils croient que le pire est encore à venir.

MUMBAI

Nicholas Ruiz III wrote:
> >>> > As a reflection of the transparency of evil (Baudrillard)
> the whole
> >>> > lot of it, Mumbai, etc.--is commerical art...and the millions
> of
> >>> > downloads, transmissions and commentaries are its market
> paid for in
> >>> > broadcast fees, cable and satellite subscriptions and
> financed by
> >>> > advertisers: with media art critics and all! We are
> enveloped by a
> >>> > postmodern Roman media coliseum, where gladiatorial urges are
> elicited
> >>> > and fulfilled, where spectators take part in the war games,
> which are
> >>> > repeated endlessly and archived for posterity on the Network.
> >>> >
> >>> > NRIII
> >>> >
> >>> > Nicholas Ruiz III, Ph.D
> >>> > Editor, Kritikos
> >>> > http://intertheory.org
> >>> >